உலகில் பல பற்றாக் குறைகளும் பஞ்சங்களும் தொடர்ந்தும் நிலவுகின்றன. இதில் தலைமைப் பஞ்சமும் சிந்தனை வரட்சியும் . வீர தீரமிக்க தமிழராகிய நம்மிடம் சற்று அதிகமாகவே காணப்படுகிறது.
அர்ப்பணிப்பும், கடும் உழைப்பும் உள்ள அளவில் ஒரு சிறு வீதமாவது இராஜதந்திரம் வெளிப்படுவதில்லை. விருந்தோம்பல் மிக்க எங்களிற்கு இது இயலாத காரியமல்ல. ஆனால் தந்திரங்களைக் கையாள முனையாமை அல்லது முயலாமை தான் இதற்குக் காரணம்.
நெஞ்சில் உள்ள உரமும், நேர்மைத் திறனும், மறைந்திருந்து தாக்காது நேருக்கு நேரே என்ற எமது தேசிய அணுகுமுறைகள் தான் இதற்குக் காரணமே ஒழிய இதைத் தமிழரின் பஞ்சம் என்று முடிவு செய்ய இயலாது. அதாவது நமது சிந்தனைப் போக்கில் சிறு மாற்றமும் நிதானமும் கவனமும் தேவை அவ்வளவு தான்.
தமிழகம் மீண்டும் ஈழத் தமிழரிற்காக எழுச்சி பெற்றிருக்கிறது. அது நீதி கேட்டெழுந்த கண்ணகி போல் சினத்துடன் நிமிர்ந்திருக்கிறது. நியாயம் கேட்பது வேறு. உரிமை கேட்பது வேறு விடுதலைக்காக போராடுவது வேறு. இவை யாவும் தேவை தான் என்றாலும் முதலில் நமக்கு தேவையானது நீதி கேட்பதற்கான ஒரு சர்வதேச விசாரணைக்கான வாய்ப்புத் தான்.
இந்தப் படிமுறையை பின்பற்றாது இறுதிக் கோரிக்கையை முதலில் வலியுறுத்துவது நிச்சயமாக சமகால அரச தந்திரமாக இயலாது. அமெரிக்கா முன்னெடுக்க முயலும் முனைப்பிற்கு பல படிநிலைகள் தேவை. ஜனநாயக ரீதியாக தெரிவு செய்யப்பட்ட ஒரு அரசிற்கு எதிராக ஏனைய நாட்டினுள் இறங்கியதைப் போல் யாரும் விரைந்து செல்ல இயலாது.
ஒரு பசு அடித்த ஆராய்ச்சி மணிக்கு தன் பாலனை தேர்ச்சில்லிற்கு இரையாக்கிய மனு நீதி கண்ட சோழன் இன்றைய உலகில் எங்கும் இல்லை. முத்துக்குமார் தொடக்கம் பலர் தீக்குளித்தும் அசையாத மத்திய பாறாங் கல்லுடன் நாம் போராட வேண்டியுள்ளதை நாம் சரியாக மதிப்பிட்டுக் கொள்ள வேண்டும்.
ஒரு சர்வதேச விசாரணை தேவை என்பதோடு பறிபோகும் நிலத்தை காக்க முதற்கட்டமாக சர்வதேச ஊடகங்களையும் தொண்டர் நிறுவனங்களையும் அனுமதிக்க வைப்பதே முதலாவது கோரிக்கையாக அமையலாம்.
நிலம் பறிபோன பின் எதையும் செய்ய இயலாதிருக்கும். ஒரு இடைக்கால சர்வதேச நிர்வாகம் அல்லது கண்காணிப்பு அலகு வட கிழக்கிற்கு உடனடியாக தேவைப்படுகிறது. சிங்கள இனவாதிகள் குடிப்பரம்பலை மாற்றிய பின் நடாத்தப்படும் நாம் கோரும் வாக்கெடுப்பு வெற்றி அளிக்க முதலில் குடியேற்றங்களை தடுத்தேயாக வேண்டும்.
எனவே சர்வதேச சயாதீன விசாரணைக்கான கோரிக்கையுடன் தமிழர் உரிமை என்பதையே மனித உரிமைகள் என்ற ரீதியில் அவர்களை நாம் கோரும் எதையும் இனவாதம் வன்முறை பிரிவினை என்று மாசுபடுத்த இடம் கொடாது தமிழகம் நகர வேண்டும்.
விசாரணை நடந்த பின் ஏனையவை பற்றி சிந்திக்கலாம். அதற்குள் நிலப் பறிப்பையும், சிங்களக் குடியேற்றத்தையும் தடுத்தால் போதும். போரக்குற்ற விசாரணை நமது தீர்வாக விட்டாலும் தொடரும் நிலப் பறிப்பையும் இன அழிப்பையும் அது தாமதமாக்கும் அல்லது நிச்சயம் குறைக்கும்.
எனவே தூதர்களையோ தூதரகங்களையோ துரத்தி அடிப்பதை விட அவர்களுடனே விவாதிப்பதுடன் அவர்களை இந்திய சகல மாநில ஊடகவியலாளர்களையும் வட கிழக்கிற்கள் அனுமதிக்குமாறு நடிகர்கள் போராட்டம் கோரிக்கை விடலாம் என நான் கருதுகிறேன்.
இதனால் மத்திய அரசின் மறைப்பைத் தாண்டி உண்மை நிலை இந்திய தேசமெங்கும் உணரும் நிலை ஏற்பட இடமுண்டு. இதனைத் தொடர்ந்து சர்வதேச மேற்குலக ஊடகங்களும் உள்ளே சென்றாலே இன அழிப்பும், நிலப் பறிப்பும் குறையும். இதற்காக தமிழன தொப்புள் கொடி உறவுகள் அநியாயமாக தீக்குளித்து எங்களை நாங்களே மாய்க்க வேண்டியதில்லை.
போரக்குற்ற விசாரணையை இந்திய மத்திய அரசே தடுப்பதில் இருந்து இது தான் தமிழரிற்கான இறுதித் தேவை இல்லை என்றாலும் முதற்படி என்பதை டெல்லி அரச இயந்திரம் உணர்ந்திருப்பதையும் மேற்குலக மற்றும் ஐ நா தலையீட்டு ஆரம்பம் ஈழத் தமிழரிற்கான விடிவின் ஆரம்பப் புள்ளி என்பதை நாம் உணர வேண்டும். அதாவது விசாரணை தான் இறுதி இலட்சியம் ஆக முடியாது.
ஆனால் முதலில் இதையாவது செய்ய வேண்டும். இதனால் ஏனையவற்றிற்கான கதவுகளைத் திறப்பது வழி வகைகள் தென்படலாம். இதனைச் செய்து முடிக்க முன் பலபடிகள் பின்னுள்ள கோரிக்கைகளை முன் வைப்பது தொடர்பான ஒரு எண்ணக்கரு சம கால உலகிற்கு பொருத்தமற்றருது என கடந்த வாரம் ஒரு அறிஞரால் ரொறன்ரோவில் முன் வைக்கப்பட்டுள்ளதை இங்கு சுட்டிக் காட்ட விரும்புகிறேன்.
இப்போது நிதானமாகச சிந்திக்கும் தமிழ் நெஞ்சங்களின் கவலை எல்லாம் எங்கள் மாணவச் செல்வங்களின் எழுச்சிச் சுடரை, கபட தந்திரங்கள் மிக்க இந்திய மத்திய காங்கிரஸ் அரசின் திசை திருப்பும் முயற்சிகளில் இருந்து எவ்வாறு காப்பாற்றி வேளாண்மையை வீடு கொண்டு வந்து சேர்ப்பது என்பது தான்.
ஈழத் தமிழரது தேவை ஒரு பூரண சுதந்திர விடுதலை என்பதில் ஐயமே இல்லை. ஆனால் அதற்கு முன நாம் பல படிநிலைகளை படிப்படியாகவே தாண்ட வேண்டும். அதன் முதல் நிலை சர்வதேச விசாரணக்கான ஆராய்ச்சி மணி அடிப்புத் தான். சிவப்புக் கட்டிடமாகிய சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தில் உள்ள மனு நீதி கண்ட சோழன் உலகில் இன்று எங்குமே இல்லை.
முத்துக்குமார் தீக்குளித்தும் அதை கவனியாத ஐநா இடம் தான் நாம் கோரும் விசாரணைக்கான திறப்பு உள்ளது. இதற்குள் விடுதலை வேட்கை மிகுதியால் அவசரப்பட்டு இறுதி விடுதலையை கேட்பது தவறு என்பதல்ல. வேகமானது என்பதே என் கருத்து.
காரணம் மத்திய அரசு இந்த எழுச்சியை வன்முறையாகவோ அல்லது பயங்கரவாதமாகவோ சித்தரித்து அல்லது குற்றப்படுத்தி இதனை தடைச் சட்டங்கள் மூலம் கட்டப்படுத்தலாம். தூய்மையான விசாரணை கோரும் நம் சுடரை கபட சூறாவளி மூலம் நிர்மூலமாக்கலாம். மாசு படுத்தி களங்கப்படுத்தி நம் சுடரை அணைக்க முயலலாம்.
எனவே நமது மாணவ மணிகளிற்கு ஒரு நல்ல ஒரு வழிகாட்டல் அல்லது தலைமை தேவை. இந்தத் தலைமை அரசியல் வாதத் தலைமையாக அல்லாது இனநலனிலும் அதன் பாதுகாப்பிலும் இறுதி இலக்கிலும் பற்றும் படிமுறைகளில் தெளிவும் கொண்ட சமூகத் தலைமைகளாக இயலும்.
இவர்கள் ஆன்மீகவாதிகளாக இருக்கலாம் அல்லது பகுத்தறிவு வாதிகளாக இருக்கலாம் அல்லது நடிகர்களாகக் கூட இருக்கலாம். இவர்களின் அரவணைப்புடன் தமிழக மாணவர் எழுச்சிச் சுடர கண்ணியமாகவும் பக்குவமாகவும் நகரும் போது அரசியல் கட்சிகள் அனைத்தினதும் ஒருமித்த ஒற்றுமையான அனுசரணையும் பக்க பலமும் இருந்தாற் போதும்.
அரசியல் கட்சிகளின் ஊடாக இந்த எழுச்சியை மத்திய நிர்வாகம் பிரித்து தமிழகத்தை தோற்கடிக்க இடம் கொடாது மிகுந்த ஜனநாயகப் பண்புடன் ஆர்ப்பரிப்புக்களையும் கொடும்பாவி எரிப்புக்களையும் குறைத்து மாநில தேசிய மற்றும் சர்வதேச சட்டங்களிற்கு உட்பட்ட வகையில் காந்தி வழியில் இது தொடர வேண்டும் என்றே எழுதத் தோன்றுகிறது.
இன்றைய தமிழக மாணவர்களின் எழுச்சியை உலகமே அவதானிக்கிறது என்பதை உணரந்து நாம் நமது கோரிக்கைகளையும் கோசங்களையும் சர்வதேச தரத்தில் அதன் நிர்வாக படிமுறைகளிற்கு எற்ப வன்முறையின்றி ஜனநாயக ரீதியில்க் கோர வேண்டும். தமிழகத்தில் தூதரகங்கனளை மூடும்படி கோருவது நிச்சயமாக இன்றைய இராஜதந்திர நகர்வாக அமைய இயலாது. இதுதான பேத சாம தண்டத்தின் இறுதி நிலை மட்டுமே.
எனவே உலகின் கவனத்தை ஈரக்க வல்ல உலக நாயகர்களான கமலஹாசன் மற்றும் ரஜினிகாந்த ஆகியோரின் போராட்டத்தின் போது ஈழத் தமிழரின் அறப் போராட்ட வரலாற்றுச் சுருக்கமும் உயர்ந்த ஜனநாயக ரீதியலான வட்டுக்கோட்டைத் தீர்மானம் நினைவூட்டப்பட்டு அதன் நியாயத் தன்மை வலுவாக்கப்பட்டால் அதுவே வெற்றியாகும்.
இன்று கிளிநொச்சியில் எவ்வாறு தமிழர் தேசியக் கூட்டமைப்பின் அலுவலகம் தாக்கப்படுகிறதோ அவ்வாறு தான் தமிழ்ச் சத்தியாக்கிரகவாதிகள் அன்று தாக்கப்பட்டனர். எனவே சுய பாதுகாப்பிற்காக தமிழ் இளைஞர்களை ஆயுதம் எந்த வைத்தது சிங்கள அரசுகள் தான்.
இன்று திரு கமலஹாசன் அவர்களும், திரு ரஜனிகாந்த அவர்களும் தங்களிடையே ஆரோக்கியமற்ற சினிமாப் போட்டிகளில் ஈடுபடாது, உயர்ந்த பண்புடன் ஒற்றுமையாக நகர்வதைப் போல் எங்கள் அப்பா கலைஞரும் முதல்வர் அம்மாவும் ஒரே முடிவை அரசியற் போட்டியின்றி தொடர்வதே அவர்கள் தமிழ்த் தாயக்கு இன்று செய்யும் தொண்டாக முடியும்.
அதாவது ஈழத்தமிழர் சிக்கல் தமிழகத்தின் அரசியற் போட்டித் தலைப்பாகாமல் இருந்தால் அதுவே முதல் வெற்றியாகும். இவ்வாறே புலம்பெயர் தமிழர் அமைப்புக்களும் நாங்கள் மற்றவர்களின் நிகழச்சி நிரல்த் தானத்திற்கு ஆடக் கூடாது நமக்கென நாம் தயாரிக்கும் திட்டத்தை கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதில் தவறு இல்லை.
ஆனால் நாம் போடும் திட்டங்களை செயற்படுத்தும் அரச பலம் தமிழராகிய நம்மிடம் உண்டா? பாரதம் அடங்கலாக ஏந்த நாடாவது நமது கோரிக்கைகளை எற்கின்றனவா என்பதை முதலில் ஆராய வேண்டும்.
எனவே ஈழத் தமிழராகிய எமது சிக்கலின் நிகழ்ச்சி நிரல் அரசதந்திர விழிப்புணரச்சியுடன் சர்வதேச அரசுகளை நோக்கியதாக வடிவமைக்கப்பட வேண்டுமே ஒழிய, அறிவார்ந்ததாகவும் உலகாயுதமானதாகவும், அமைக்கப்பட வேண்டுமே ஒழிய நமது உணரச்சி வசங்களின் விளைச்சலாக வீங்கி வெடிக்கக் கூடாது.
வெளிப்படையாகக் கூறின் இலங்கைத் தீவினுள் உள்ள அரசியல் அனுபவமுள்ள தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு அனுபவஸ்தர்களான திரு சம்பந்தன், திரு சுமந்திரன், மற்றும் திரு கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம் போன்றவர்களின் சட்ட ஆலோசனைகளைப் பெறுவதே இன ஆரோக்கியமுள்ளதாக இனப் பாதுகாப்பள்ளதாக அமைய இடமுண்டு.
நடிப்பு மொழி மதங்களைத் தாண்டிய ஒரு ஒப்பற்ற கலை. இந்த எங்கள் உலக நாயகர்கள் இருவரும் நினைத்தால் நமது இனத்தின் உண்மையான நிலையை இதர மாநிலங்களின் சக கதாநாயக தர நடிகர்களின் உதவியுடன் பாரத தேசம் எங்கும் கொண்டு செல்ல முடியும்.
ரோஜாவின் ராஜா நேருவினது பாரதமும், அன்னை இந்திராவினது இந்தியாவும் ஈழத் தமிழரிற்கு எதிரானது அல்ல. இலங்கைத் தீவினுள் நடப்பது இன அழிப்பு என்று அன்றே இந்தியப் பாராளுமன்றத்தில் பிரகடனம் செய்தவர் அன்னை இந்திரா காந்தி ஆவர்.
இலங்கை அரசு அன்னை இந்திரா காந்தியின் அரசு இலங்கைப் பிரச்சனைக்குள் தலையிடக் கூடாது என்று ஓலமிட்ட போது இலங்கைத் தமிழர் பிரச்சனை இன்று இலங்கையின் பிரச்சனையோ இந்தியாவின் பிரச்சனையோ அல்ல அது இன்று ஒரு சர்வ தேசப்பிரச்சனை என்று பதிலளித்தவர் அன்னை இந்திரா காந்தி.
இன்று அவர்கள் வழி வந்தவர்களே (திரு ராகுல் காந்தி அவர்கள்) ஒரு கொலைக்காக நீதி நியாயம் கேட்கப் பறப்பட்டு எத்தனையோ ஆயிரம் அப்பாவிப் பொது மக்களின் உயிர்களைக் கொன்றிருக்கிறார்களே. இதற்காக எங்கள் கமலும் ரஜனியும் நீதி கேட்க ஒற்றைச் சிலம்புடன் எழுவதற்கு நன்றி-
வந்தேமாதரம்! ஜெய்ஹிந்த்!! தமிழர் உயிர்கள் அழிவிலிருந்து காக்கப்படட்டும்.!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten