இலங்கை ராணுவம் நடத்திய போரில் ஐந்து மாத கால அளவில் 40.000 தமிழ்பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டுள்ளனர்.இறப்பு எண்ணிக்கை இன்னும் மிக அதிகமாகவ் இருக்கும் அறிகுறிகள் உள்ளன.உண்மையில் தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான தனது செயலை,பயங்கரவாதத்தை தோற்கடிக்க என்று கூறி,புலிகளுக்கு எதிரான தனது வெற்றிக்கு ஊக்குவிக்கும் வகையில் வஞ்சகமாக செயல்பட்டது.ஆனால் இது உண்மையில் நெஞ்சில் ஈரம் என்பதே இல்லாமல் இந்த பூமியில் மனித உணர்ச்சிகள் அற்றுப்போனவர்களால் நடத்தப்பட்ட மிகப்பெரிய பயங்கரமான செயல்.ஸ்ரீலங்கா மற்றும் ஈரானில்,BBC யின் அயல் நாட்டு செய்தியாளராக பணியாற்றிய பிரான்சிஸ் ஹரிசன் (francesharirson) அவர்கள் பாகிஸ்தானில் இருந்து இயங்கும் மூக்கிய பத்திரிகையான டவுன்(Dawn) பத்திரிகையில் எழுதிய சிறப்பு கட்டுரையைஈழதேசம் இணையத்திற்காக மொழியாக்கம் செய்தவர் மூர்த்திநாத்.முழுமையான கட்டுரை வருமாறு...
கடந்த 2009 ஆம் ஆண்டு, நிறைவடைந்த சிறிலங்காவில் தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான போரில் சிறிலங்காவின் ராணுவம் நடத்திய போர் குற்றங்களின் மீது பொறுப்பு கூறும் வகையில்,சர்வதேச சமூகம் சிறிலங்காவிற்கு எதிரான நடவடிக்கையினை தீவீரமாக கையிலெடுத்து செயல்படும் அறிகுறிகள் தென்பட தொடங்கி இருக்கிறது.
அடுத்த மாதம் ஜெனிவாவில் ஐ.நா.மனிதஉரிமைகள் சபையின் அமர்வில் ஒரு தீர்மானத்தை முன்னெடுக்கும் வகை.அவரது இந்த சுற்றுப்பயண நோக்கமெல்லாம்,சர்வதேச நாடுகள் சிறிலங்காவுக்கு எதிராக கொண்டுவரும் தீர்மானத்தை முறியடிப்பதற்கு பாகிஸ்தானின் ஆதரவு பெறுவதற்காகத்தான்.போரில் வஞ்சகமாக அழிக்கப்பட பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழர்களுக்கு நீதி கிடைக்கும் வழியில் பாகிஸ்தானோ அல்லது வேறு யாருமோ குறுக்கே நிற்கக்கூடாது.
ஐக்கிய நாடுகள் சபை நடத்திய ஒரு பூர்வாங்க விசாரணையில் ஒட்டுமொத்த இலங்கை ராணுவம் நடத்திய போரில் ஐந்து மாத கால அளவில் 40.000 தமிழ்பொதுமக்கள் கொல்லப்பட்டுள்ளனர்.இறப்பு எண்ணிக்கை இன்னும் மிக அதிகமாக இருக்கும் அறிகுறிகள் உள்ளன.உண்மையில் தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான தனது செயலை,பயங்கரவாதத்தை தோற்கடிக்க என்று கூறி,புலிகளுக்கு எதிரான தனது வெற்றிக்கு ஊக்குவிக்கும் வகையில் வஞ்சகமாக செயல்பட்டது.ஆனால் இது உண்மையில் நெஞ்சில் ஈரம் என்பதே இல்லாமல் இந்த பூமியில் மனித உணர்ச்சிகள் அற்றுப்போனவர்களால் நடத்தப்பட்ட மிகப்பெரிய பயங்கரமான செயல்.இதற்கு ஏதுவாக சுயாதீனமான சாட்சிகளையும் அவர்கள் புறம் தள்ளினர், அதனாலும்,போராளிகள் மற்றும் பொதுமக்களை வெறுபடுத்திப்பார்ப்பதில் ஏற்பட்ட தோல்வி,2009 ஆம் ஆண்டு ஜனவரியில் இருந்து மே மாதம் வரையிலான காலகட்டத்தில் ஸ்ரீலங்கா ராணுவம் மிகவும் காட்டுமிராண்டித்தனமாக தாக்கியுள்ளது.
அந்த காலகட்டத்தில் இலங்கை தீவில் புலிகளின் ஆளுகையில் இருந்த வடபகுதியில் குறுகிய நிலப்பரப்பில் இருந்த மக்களுக்கு உதவியாக செயல்ப்பட்டுக்கொண்டிருந்த சர்வதேச தொண்டு நிறுவனங்களின் பணியாளர்களையும் மற்றும் பத்திரிக்கையாளர்களையும் அந்த பகுதியை விட்டு முதலில் வெளியேறுமாறு பணித்தது.எனவே அந்த பகுதியில் என்ன நடந்தது என்ற உண்மையினை கூறுவதற்கு சாட்சியங்களோ அல்லது தடயங்களோ இல்லாமல் போய்விட்டது.
அதிர்ச்சியில் இருந்து மீண்டவர்கள் நரகத்தில் இருந்த அந்த நாட்களை விவரிக்கும் போது, அங்கே இன்றைக்கு எல்லோரும் ஒரு நிமிடமாவது மரணத்தின் விளிம்பில் இருந்து மீண்ட அந்த நாட்களை பற்றி பேசுவதற்கு தவறுவதில்லை,திறந்த வெளியில் மிகவும் சிறிய அளவில் தீமூட்டி அதில் காய்ச்சிய தண்ணீர் அதிகமான அரிசி கஞ்சியை மட்டுமே உணவாக உட்கொண்டு உயிர் வாழ்ந்த நாட்கள்,வேறு உணவே கிடைக்காத நிலையில் தந்து ஒன்பது வயது குழந்தையை திடீரென ஏற்பட்ட எடைக்குறைவினால் பறிகொடுத்த தாயையும் அவளை தான் இருந்த பதுங்கு குழியிலேயே அடக்கம் செய்த சம்பவமும்,பதுங்கு குழியை விட்டு வெளியேற வழியில்லாமல் ராணுவம் நடத்திய தாக்குதல்களுக்கு நடுவில் குழந்தை பெற்றெடுத்தபெண்,தான் பெற்றெடுத்த குழந்தையை காப்பாற்ற முடியாமல்,அதே பதுங்கு குழியில் அடக்கம் செய்த சம்பவம், கஞ்சி காய்ச்சுவதற்கு கூட வாய்ப்பில்லாமல் ராணுவத்தின் தாக்குதலுக்கு பயந்து பதுங்கு குழிக்குள் பட்டினி கிடந்த மக்கள் மீது,பீரங்கி குண்டுகளாலும்,விமான குண்டுகளாலும் தாக்குதல் நடத்தப்பட்டுள்ளது.
தாக்குதலில் சிக்கிய குழந்தைகளின் தலை ஒரு மரத்தின் மேலே இருந்தால் கை, கால்,உடம்புகள் வேறு பல மரங்களில் இருந்துள்ளது.பதுங்கு குழியில் குழந்தை பெற்ற ஒரு பெண் 16 கிராம் தங்கத்தை கொடுத்து இரண்டு கிலோ அரிச வாங்கி கஞ்சி காய்ச்சி குடித்து உயிர் பிழைத்த கொடூரமும் நிகழ்ந்துள்ளது.
விவசாயிகள்,ஆசிரியர்கள், கடை உரிமையாளர்கள்,அரசு ஊழியர்கள்,ஏறத்தாள 40 முறை இட மாற்றத்திற்கு உட்படுத்தப்பட்டு இறுதியாக சில பனை மரங்கள் கொண்ட வெள்ளை நிற மணல் நிறைந்த கடற்கரைக்கு துரத்தப்பட்டுள்ளனர்.அங்கே அவர்களுக்கு பதுங்கு குழிகள் கூட தொட முடியவில்லை, காரணம் கடற்கரை மணலில் குழிகள்
சரிந்துவிடுகின்றது.மேற்கூரைக்கு கூட வழி இல்லாத நிலையில் ஒரு பெண் தனது திருமணத்திற்கு எடுத்த பட்டு சேலையில் கூரை அமைத்து வாழ்க்கையின் மீது நம்பிக்கையற்ற நிலைக்கு தள்ளப்பட்ட பெற்றோர்கள்,தமது குடும்பத்தில் ஒவ்வொருவராக இறக்கும் கொடுமையை தாங்க முடியாமல்,குடும்பத்துடன் கடலிலேயேகுதித்து தற்கொலை செய்யக்கூட என்னும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.பெற்ற குழந்தைகள், பட்டினியில் அழ, அவர்களுக்கு உணவிட முடியாமலும்,குழந்தைகளை அனைத்து பசியால் அலுத்து கண்ணீர் சிந்தும் குழந்தைகளின் கண்களை மூடி,காப்பாற்றியுள்ளனர்.
அவர்களின் வாழ்க்கையின் சேமிப்புகள் அனைத்தும், மருந்து மற்றும் காயங்களுக்கான துணிகளுக்கே செலவாகி விட்ட நிலையில் ,பொதுமக்கள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்க, ராணுவத்தின் தாக்குதலுக்கு பயந்து,மருத்துவமனைகளுக்கு டாக்டர்கள் யாரும் வராமல், ஓட்டமெடுத்த நிலையில்,சிலரின் ஊக்கத்தால் பணியாற்றிய டாக்டர்களும் மருந்து மற்றும் பாண்டேஜ் துணிகளுக்காக தாக்கப்பட்டுள்ளனர்.சிகிச்சைக்கு வழியில்லாமல் ஒரு கோவில் பூசாரி தனது காலை இழந்துள்ளார்.சேற்றிலும் சகதியிலும் வாழ்ந்துகொண்டிருந்த மக்கள்,காயமடைந்த உறவினர்களை,காப்பாற்றும் வழியற்று வாழ்ந்திருக்கின்றனர்.
அவ்வளவு அவலங்களில் இருந்து மீண்டு வந்த மக்களில் கணிசமான தற்கொலைகள் நடந்துள்ளது.நடந்த சம்பவங்களை நினைத்து நினைத்து ஒரு டாக்டர் தற்கொலை எய்துள்ளார்.
இறுதியாக மே மாதம் 18 ஆம் தேதியன்று போர் முடிவடைந்த பின்னரும் கொலைகள் மட்டும் நிறுத்தப்படவே இல்லை, காயமடைந்த பொது மக்கள், போராளிகள் என்று பலர் பதுங்கு குழிகளில் இருந்து வெளியேற முடியாமல் இருக்கும் நிலையில் அவர்கள் மீது குண்டு வீசி கொல்லப்பட்டுள்ளனர்.
இறுதியாக,பல ஆயிரக்கணக்கான மக்களின் சடலங்கள், அடக்கம் கூட செய்யப்படாமல் திறந்த வெளியில் வெய்யிலிலும் பனியிலும் கிடந்து நாற்றமெடுக்க , வியாதிகள் வேறு பரவியுள்ளது.இப்படிப்பட்ட கொடூரங்களில் இருந்து மொத்தமாக உயிர்பிழைத்தது 2.80.000 தமிழ் மக்கள்.இந்த உலகத்திலேயே மிகப்பெரிய, முட்கம்பிகளால் சூழப்பட்ட,
ஆயுதமேந்திய,ராணுவக்காவலுடன் கூடிய திறந்த வெளி தடுப்பு முகாம்களில் தடுத்து வைக்கப்பட்டனர்,அவர்களில் சிலர், பல ஆயிரக்கணக்கில் லஞ்சம் கொடுத்ததால்
தப்பியுள்ளனர்.
புலிகள் என்ற சந்தேகத்தின் பேரில் மட்டும் 11000 பொது மக்களை ராணுவம் பிரித்து கொண்டு சென்றது,தடுப்பு முகாம்களில், காணாமல் போதல், கற்பழிப்பு,கொலைகள் மிகவும் சாரணமாக நடைபெற்றது.இவற்றை பற்றிஎல்லாம் ஸ்ரீலங்கா அரசு கொஞ்சமும் கண்டுகொள்ளவே இல்லை.ஸ்ரீலங்கா அரசு இப்போது தான் நியமித்த விசாரணை குழுவின் அறிக்கையை வெளியிட்டுள்ளது அதில் அரசு மற்றும் ராணுவத்தினரை, புனிதர்களாக காட்டிக்கொண்டிருக்கிறது.எல்லா குற்றங்களையும் புலிகளின் மீதே சுமத்தி இருக்கிறது,ராணுவத்தின் குற்றங்கள் பற்றிய குறிப்புகளை கூட காண முடியவில்லை.
மனித உரிமை குழுக்கள் இப்போது, சர்வதேச சட்டங்களுக்கு உட்பட்ட சுயாதீனமான விசாரணையை வலியுறுத்துகின்றனர்.அதன் அடிப்படையிலான நடவடிக்கைகளே பாதிக்கப்பட்ட தமிழ் மக்களுக்கு தீர்வாக அமையும், தப்பி பிழைத்துள்ள அந்த தமிழ் மக்கள் உடைந்து போன தமது வாழ்க்கையினை முன்னெடுத்து செல்ல ஏதுவாக, தொடர்புடையவர்கள் உண்மையை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும்,உண்மை என்பது இல்லாமல் சமரசம் மற்றும் மன்னிப்பு வெறுமனே சாத்தியம் இல்லை.
முதல் இடத்தில் மோதலுக்கு வித்திட்ட காரணங்கள் இன்னமும் அபாயகரமாக தீர்க்கப்படாமலே இருக்கிறது, இவைகள் அனைத்தையும் ஸ்ரீ லங்கா அரசு தானாக முன்வந்து செய்யாது,இது விஷயத்தில் சர்வதேசம் இனியும் வேடிக்கை பார்ப்பது முறையானதாக இருக்காது.
இந்த எழுத்தாளர்,francesharirson ஸ்ரீலங்கா மற்றும் ஈரானில்,BBC யின் அயல் நாட்டு செய்தியாளராக பணியாற்றியவராவார்,இவர் எழுதிய ஸ்ரீலங்கா போர்... இன்றும் தொடரும்.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten